یه وقتهایی دوست داری چیزهایی
که بلدی، یا تجربههایی که داری رو به دیگران انتقال بدی. میخواهی بگی من این
راهو رفتم، مثل کف دست میشناسمش، اینجاش راهه، اینجاش چاهه. ولی کسی گوشش بدهکار
نیست، از این گوش میشنون از او گوش در میکنن. اصلاً مثل این که چاهو از راه دوست
دارن. تازه میفهمی پیغمبرها چی کشیدن از دست مردم روزگارشون، تازه میفهمی حضرت
محمد صلی الله علیه و آله چقدر غصه مردمو خورد. خدا هم تو قرآنش گفته که اینا
هدایت شدنی نیستن: ما
کانُوا مُهْتَدینَ هدایتپذیر
نبودند
(بخشی
از آیه 16 بقره)